Panon poé mentrang. Ka Bayan
dagang bajigur. Panas dilawan. Haténa galécok méménta kana sungapan langit,
sing turun pitiriseun.
Kasorénakeun beuki ngahéab. Doang
ngahajakeun. Nu pimeulieun areuweuh. Tukang sop buah, laris manis kanu harayang
tiis.
Sareupna, angger teu béak héab.
Teu éléh géléng, Ka Bayan meuli és batu. Gujubar bajigur nu haneut ditiisan.
Diasaan sorangan, "tah... tah... ahéng yeuh, és bajigur, anu héés kadeuleu
jubur...!" hahariringan, ngasuh kakeuheul. Bajigur tiis mairan, ngalokan
"aweu...aweu...aweu, haras...haras..." Ramé. Nu mareuli sop buah
nyalampeurkeun. Ngariung pagelaran és bajigur Ka Bayan. Lang-lung ngalungkeun
récéh. Ka Bayan jeung és bajigur beuki maceuh. Lang-lung jadi rébuan, lima
rébuan, puluh rébuan, lima puluh rébuan, ratus rébuan. Ayeuh-ayeuhan.
Ger hujan badag, ngagebrét.
Pangalungan teu kapulungan, lapur kabawa palid cileungcang.
Barang raat, aya nu
nyalampeurkeun Ka Bayan. "Dua gelas Ka?!" "Tilu dibungkus
Ka?!" "Dua gelas di dieu, tujuh dibungkus Ka?!" Raong.
Balik lumayan, bajigur tiis géh
payu, ngagerenyem. Tepi ka imah, ngagakgak... duit pangalungan pabalatak dina
kolong imah. Cileungcangan.[http://fikminsunda.com/arsip/petingan]
Tidak ada komentar:
Posting Komentar